Ktoś powiedział, że ekonomista to ktoś taki, kto więcej wie o pieniądzach niż ci co je mają.
Wraz z odejściem od pieniądza kruszcowego, co ostatecznie nastąpiło w 1971 roku, karierę zaczęły robić naprędce tworzone doktryny monetarne takie jak: strategia celu podaży pieniądza, strategia celu kursu walutowego, strategia bezpośredniego celu inflacyjnego, strategia celu wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych oraz strategia celu nominalnego PKB. Wszystkie one starały się optymalnie, z punku widzenia gospodarki, regulować wypływ pieniędzy z systemu bankowego na rynek - bazując na emisji pieniądza na poczet długu. Sfery pieniądza i gospodarki zostały całkowicie rozdzielone. Ten stan grozi nieobliczalną katastrofą światowego systemu monetarnego. Koniecznym staje się uświadomienie istoty destrukcyjnego oddziaływania obecnej architektury finansowej na gospodarkę i przygotowanie środków zaradczych. W tej pracy nie może zabraknąć Polaków.
Proponujemy powrót do ilościowej teorii pieniądza zakładającej, że na podobieństwo ludzkiego organizmu pieniądz, jak krew, powinien być wytwarzany przez gospodarkę w ilościach dopasowanych do obsługi występujących w gospodarce transakcji.
Zadaniem naszym będzie przedyskutowanie wszystkich aspektów strategi kotwiczenia waluty na parytecie gospodarczym i celu inflacyjnym. Ważny będzie zarówno aspekt dydaktyczny jak i wypracowanie społecznej zgody na szczegółowe rozwiązania. Do przedyskutowania i uzgodnienia pozostają następujące kwestie:
-
Algebraiczne ujęcie formuły emisyjnej.
-
Wpływ dynamiki PKB.
-
Wpływ dynamiki inflacji.
-
-
Wybór optymalnej formy rozproszenia emisji przyrostowej przez budżet:
-
strona popytowa.
-
strona podażowa (rozwój potencjału wytwórczego).
-
-
Organizacja operacji dostrajających Rady Polityki Pieniężnej:
-
start systemu.
-
rozwiązania docelowe.
-
-
Organizacja operacji aprecjacyjnych NBP.
-
Narzędzia strategii obrony waluty.
-
Zmiana prawa bankowego eliminującego możliwość emisji w trybie rezerwy cząstkowej.
-
Niezbędne zmiany konstytucyjne.
-
Odpowiedzialność karna za psucie waluty.
Przewidujemy, że dyskusja będzie się toczyła na wielu portalach internetowych. Dla łatwego wyławiania tekstów związanych z tym tematem, prosimy o sygnowanie ich logotypem, który można ściągnąć spod adresu:https://dl.dropboxusercontent.com/u/75370509/spg.jpg
Ktoś powiedział, że ekonomista to ktoś taki, kto więcej wie o pieniądzach niż ci co je mają. Teraz wszyscy musimy być ekonomistami, inaczej – za lenistwo – wszyscy będziemy skazani na niewolę odsetkową. Najlepsi staną się zapleczem kadrowym nowej architektury finansowej, a wszyscy, którzy zadali sobie trud zrozumienia tej ważnej sprawy pójdą do wyborów przytomni.
Im szybciej zrozumiesz, że pieniądz to nie srebro, nie złoto i inne paciorki, a precyzyjnie skonstruowany regulator procesów wymiany w gospodarce, tym szybciej uzyskasz szansę na godne życie w kraju nad Wisłą.
Zapraszam wszystkich, do publikacji swoich przemyśleń. Odwagi. Jako wstęp do dyskusji niech posłuży notka:...ki buc w Ministerstwie Finansów?
Partia50plus
Bardziej pragmatyczne niż rewolucyjne myślą wojowanie.